Jessie dhe Davidi ishin te dashuruar qe ne shkolle te mesme dhe u martuan në momentin që u diplomuan. Duke qene shume te dashuruar me njëri-tjetrin dhe donin të krijonin një familje sa më shpejt që të ishte e mundur, ata luftuan per te bere një fëmijë.
Vetëm pas 11 vjetësh u përpoqën që të bekoheshin me një fëmijë të shëndetshëm dhe ai u bë burimi i lumturisë për çiftin.
Ata e quajtën atë Feliks, i cili është një emër latin, që do të thotë “i lumtur dhe me fat”, i cili ishte i përshtatshëm sepse ai pothuajse gjithmonë kishte një buzëqeshje në fytyrën e tij.
Pas disa vitesh Felix u rrit dhe Jessie-t iu desh te merrte nje pushim nga puna e saj në mënyrë që të kujdesej për atë dhe familjen, pasi çifti nuk donte ta conte fëmijën e tyre në çerdhe. Një mëngjes te zymtë kur Felix ishte rreth dy vjeç, babai i tij zbuloi një shishe me ilaçe ne tavoline të cilën ai e kishte pire me heret.
“Shpirt, a mund ta vendosësh shishen e ilaçeve në dollap?” bertiti ai. Ai ishte tashmë vone për punë e po nxitonte kur tha këtë, dhe mendoi se dëgjoi një rënkim nga gruaja e tij kur u pergjigji.
Ai supozoi se e kishte dëgjuar atë dhe nxitoi për të kapur trenin.
Jessie e kishte dëgjuar atë, por ishte shumë e preokupuar në kuzhinë dhe e harroi plotësisht porosine e te shoqit. Felix, duke qenë nje fëmije kureshtar ,pa shishen e hapur dhe e kapi. Ai u hipnotizua nga ngjyra blu e saj dhe vazhdoi ta pinte të gjithë shishen.
Nga kuzhina Jessie dëgjoi një zhurmë dhe nxitoi për ne vendin ku ishte fëmija i saj.
Ajo u ul në gjunjë pranë djalit të saj dhe me duart qe i dridheshin thirri shpejt një ambulancë.
“Të lutem! Djali im… ai u rrëzua, nuk e di se çfarë po ndodh me të, “u tregoi atyre me pas vendin ku jetonin.
Megjithatë, gjatë rrugës për në spital, mjekët u përpoqën ta ringjallnin, por pa sukses. Jessie qante pa kontroll dhe lutej për një mrekulli për ta sjellë atë në jetë.
Ajo e tronditur mbante Felix duke kënduar “Djalin tim, djalin tim të varfër, të ëmbël dhe të pafajshëm” .”Ai nuk e meritonte këtë”.
Ata e vendosën atë në një shtrat sapo arritën në spital dhe ajo u ul duke perkedhelur fytyrën e djalit të saj engjëllor. Duket sikur vetem po fle. Davidi mbërriti pas pak i shqetësuar ndërsa po afrohej ngadalë në shtratin e spitalit. Ai u kthye bashke me shishen qe i kishte thënë gruas së tij ta fshinte.
Ata u pane ne sy dhe u ndjenë sikur një pjesë e jetës së tyre u shqye prej tyre për shkak të nje pakujdesie te tyre.
Jessie mendoi se Davidi do ta fajësonte atë per pakujdesine e saj qe shkaktoi vde. kjen e djalit të tyre të dashur.
“shpirt …” tha ai butë..
“Është edhe faji im. Mos e fajëso veten. Do ta kalojmë këtë vështirësi së bashku “, tha David.
Kjo nuk do të kishte ndodhur nëse Davidi do ta vendoste medikamentin para se ai te ishte pirë dhe kjo nuk do të kishte ndodhur nëse Jessie do ta dëgjonte burrin e saj dhe do ta vendoste shishen pasi i shoqi i tha.
Të dy ishin njësoj të fajësuar për vd. ekjen e fëmijës së tyre, por në vend që të fajësonin njëri-tjetrin, Davidi eci drejt shtratit.
Ai shkoi tek gruaja e tij ,e mbajti të shtrënguar dhe e perqafoi, me pas qendruan ulur në heshtje, duke u hidhëruar per djalin e tyre. Ata të dy humbën fëmijën e tyre të vetëm dhe e dinin se duke u zemëruar dhe duke fajësuar njëri-tjetrin ,kjo nuk do ta ndihmonte situatën.
