Nena
Hapeni derën bijt’ e mi… jam nëna që ju kam dhan’ gji, ju kam rrit me shum’ mundime, pse ma vr. at sot zemrën time…
Ikën vitet un’ u plaka, tani s’po ju duhem më nzorët jashta, për ju shpirtin e kisha plot, por tashmë ju u bët veç lot…
A mendoni kush ju lindi, a mendoni kush ju rriti, kur të lëndoheni trupi ju dhëmb, a mos vall thirrni oh moj nën’…
Si më nzorët nëpër rruga, e mbyllët pragun e deres, si pa mua ju hahet buka, për ju ja kam hequr kafshatën vetes, Zëmra e nënës që po rënkon, në mosh’ të thyer u coptua, nuk urren as nuk mallkon, mendon se do plakeni, keni për ta kujtuar……….
Kur të vi dita ta kujtoni, me gjith’ shpirt do e kërkoni, haku i saj çdo dit’ ju vr. et, s’ka si nëna në kët’ jet..
